Dag 71

In de ochtend lekker geslapen tot 9u, blijven liggen tot 10u. Mezelf klaarmaken en dan ben ik de hele ochtend tot 13.15 ong bezig met mijn kleren wassen pff wat een werk. Even lunchen, mezelf opfrissen, relaxen en om 15.00u gaan we langs bij een weeshuis. We krijgen een rondleiding en kunnen overal even kijken. Het ziet er goed uit, er verblijven momenteel 34 kinderen. Sommige kinderen komen bijv. uit Tanzania, Congo, maar deze blijven alleen korte tijd. Ze waren bijvoorbeeld op reis met hun ouders/familie zonder paspoort. De familie moet dan de gevangenis in, maar omdat de kinderen zo jong zijn hoeven ze niet de gevangenis in. Zij verblijven tijdelijk in het Luasi huis, tot hun familie vrijkomt. De kinderen worden via het ministerie van de overheid doorverwezen naar het weeshuis . Na de rondleiding ontmoeten we de kinderen. Wanneer we binnenkomen zijn ze aan het zingen voor ons en aan het klappen. Dit zo aanschouwen maakt me een beetje emotioneel. Even een gek ding tussendoor: Het is Christelijk dus als je niet Christelijk bent wordt je wel verwacht je aan de 'huisregels' te houden, wat inhoud Christelijk zijn/gedragen. Persoonlijk vind ik dit een beetje vreemd, maar het is goed dat ze überhaupt hulp krijgen. Daarna gaan we terug. De rest van de dag doe ik het rustig aan, loop de toetsen door met Dafne, beetje kletsen, spelletjes doen. Een rustig avondje. Een andere vrijwilliger kookt vanavond, ik ben benieuwd..

Dag 70

Vandaag een beetje 'uitgeslapen' tot 07.00u want om 07.30 vertrekken we naar Avani hotel om te ontbijten. Tenminste we zouden 07.30 gaan maar met alle katers van de anderen vertrekken we uiteindelijk pas om 08.00u... Wanneer we eenmaal daar op het terrein rijden zien we ook giraffen voorbij lopen, heel erg dichtbij. Eentje was er blijkbaar zwanger, maar had helaas de baby verloren bij de geboorte. We zijn in het hotel en gaan lekker ontbijten; heerlijke yoghurt, vers fruit, wafels, croissantjes, gorgonzola: heerlijk smikkelen! Daarna terug naar huis wat relaxen, kletsen en spelletjes spelen. Dan om 12u gaan een aantal van ons naar Maramba. De kleren die aangepast moesten worden zijn nu goed. Nog 2 hele mooie sjalen gekocht, die ik als hoofddoek cadeaut ga geven aan mijn mama's. Ze zijn alleen een beetje groot, maar dat komt vast goed. Nog wat 'afval' stofjes mee bietsen, zodat ik er zelf haarbanden van kan maken. Op de terugweg nog even naar de ATM, Shoprite; heerlijk turksfruit gekocht En daarna terug naar huis. Verder relaxen, kletsen en spelletje spelen. Nog even bellen met mijn schatje, avond eten (Thanksgiving diner) en in de avond gaat de rest weer uit, dus ik ga relaxen, mijn reisdagboek schrijven en meer bellen met Tamman. Dan lekker slapen.

Dag 69

In de ochtend gaan we weer naar school. Daar komen we er achter dat er blijkbaar een ouder vergadering is. Dus we kunnen het lokaal niet in. Daarom starten we maar met leesclub in de 'hal'. Ik lees wat boeken met kinderen individueel om ze wat meer te kunnen helpen met hun Engels. Plotseling breekt er een gevecht uit tussen 2 van mijn studenten: Matthew en Rodrick. Blijkbaar had Rodrick Matthew gister aan een beetje geïrriteerd door Nijanji te praten. Matthew kan deze taal niet begrijpen, omdat hij oorspronkelijk uit Zimbabawe komt. Hij had waarschijnlijk het idee dat Rodrick hem belachelijk aan het maken was of slechte dingen zei. En toen Rodrick vandaag bij leesclub nog een keer wat in Nijanji tegen Matthew zei was dat de druppel die de emmer deed overlopen. Gelukkig haalden zijn klasgenoten ze vrijwel meteen uit elkaar. Dafne en ik sneller er naar toe en nemen ze apart om te zien wat er gebeurd is. Wanneer we aan het praten zijn worden Rodrick en Matthew bij hun lokale leraar geroepen. Hij is daar met hun een gesprek aangegaan en Dafne en ik hebben de leesclub nog wat voortgezet. Daarna sturen we de kinderen voor pauze. Wanneer de pauze over is kunnen we inmiddels ons lokaal weer in. Dan herhalen we alle stof van wiskunde nog even voordat ze volgende week tentamens krijgen. Veel informatie en veel oefenen. Ik heb geen tijd om de tandenborstels uit te delen dus dat doen we een andere dag. Dan zit het er weer op; terug naar huis, toetsen voorbereiden, eten en naar hw club. Vandaag op hw club was geweldig, want Davies was er weer! Dus ik was super blij. Hij heeft de hele tijd bij mij gezeten. Ik heb hem vertroeteld en natuurlijk gezegd dat ik hem zo had gemist. Halverwege raakt hij nog 'gewond' per ongeluk door een ander jongetje. Davies had een beetje bloed op zijn hoofd. Dus met een tissue het bloed deppen en proberen te stelpen. Gelukkig is het maar een ienieminie wondje, dus dat moet goed komen. Gedurende de hele hw club ook lekker muziek gedraaid, beetje zingen: super leuk! En de laatste dag voor Taylah & Dayna , dus wat cadeautjes voor de kids en een leuke tijd. Dan zit het er weer op. Ik heb Davies wat nieuws geleerd in 'math' en heb hem laten pinky promisen dat hij maandag komt, zodat we samen meer kunnen oefenen. Dus maandag kan ik weer met hem aan de slag. Voor nu ga ik erg blij en opgelucht naar huis. 's Avonds doe ik het rustig aan want ik ben vrij moe.

Dag 68

Vandaag op school SS inhalen, want dat kwam maar steeds niet aan bod en we hebben vandaag te horen gekregen dat de leerlingen volgende week eindexamens hebben, die bepalen of ze overgaan. Dafne en ik moeten deze toetsen maken, 4 ervan voor Engels, wiskunde, Social Studies & Science. Een hoop werk voor ons in het weekend!
Dus we proberen nog zoveel mogelijk informatie deze laatste dagen te herhalen voor de examens. Na school ga ik naar leesclub, wat weer goed gaat. Ik blijf me soms verbazen over hoe laag het niveau van sommige kinderen is..
Na leesclub ga ik weer door naar hw club. Davies is er nog steeds niet! Verder is hw club prima en werken we weer hard. Eenmaal klaar gaan we weer terug naar huis. Eten en in de avond speel ik UNO met Imogen, Jay & Ray. Hebben leuk de hele avond gespeeld, was erg gezellig. Op een gegeven moment is het alweer best laat en gaan we slapen!

Dag 67

In de ochtend starten we weer met school. Vandaag is het de laatste dag van Janneke. Voor de pauze doen we nog even wat nuttigs: wiskunde. Na de pauze doet Janneke (en wij helpen) wat spelletjes. Wereldbol rondgooien en hoofdstad vragen, hints met Engelse werkwoorden. Soms heb ik wel geniale ideeën haha. De kinderen hebben allemaal genoten. Dan nog wat cadeautjes uitdelen en dan zit de dag er weer op; terug naar huis. Onderweg even snel Shoprite (supermarkt) in en uit om data te kopen. Lunchen, afscheid nemen van Janneke en dan naar huiswerkclub. Huiswerkclub is weer goed, alleen is Davies er nog steeds niet Hier baal ik wel van. Ik ga een beetje upset terug naar huis. In de avond weer relaxen en chillen met de anderen.

Dag 66

Vandaag in de ochtend op school doen we huisbezoeken. We gaan bij 3 kinderen langs, waarvan er 1 Bruno is, uit mijn klas. Op bezoeken we het Litota (?) huis. Dit is een huis voor 'crisis' kinderen. Kinderen die op straat leven of waarvan de ouders (net) overleden zijn en op straat dreigen te komen, omdat ze niemand hebben die voor ze kunnen zorgen. Dit is een initiatief geweest van een Nederlandse vrouw, super tof en mooi initiatief! Als het goed is opent het huis in Januari en hopelijk kunnen ze straks uitbreiden, als ze het geld hebben. Wanneer we bij dat huis zitten vertelt Katherine ook wat over haar leven. Supermooi en interessant; wat heeft die vrouw veel gedaan en bereikt voor kansarme kinderen. Ze heeft zelf 7 kinderen. De eerste 2 waren een tweeling, dit ze geadopteerd had. Een ander kind heeft ze van de straat geholpen en woont nu bij haar en als ik me niet vergis had ze ook kinderen van de school die geen thuis meer hadden, door wat voor redenen dan ook, in haar huis opgenomen. Van de 7 kinderen is er geloof ik naar 1 (of misschien zelfs geen) haar biologische kind.
Van de drie huizen beginnen we bij die van een klein meisje. Wanneer het regen seizoen begint is de kans groot dat ze hun huis kwijt raken van wege de ligging in de 'gaten' en het materiaal van de huizen. Later vertelt Dafne me ook wat over dit meisje en hoe ze denkt dat ze misschien misbruikt wordt. Het meisje had haar eerder namelijk bij de borst en tussen de benen gegrepen. Blijkbaar weet ze niet dat dit niet gepast is. En ze heeft de leeftijd war ze dat wel zou horen te weten. Dafne had gehoopt de verzorgers daar te ontmoeten, om een indruk te krijgen of haar vermoeden zou kunnen kloppen. Helaas waren ze niet thuis. Ze woont met haar moeder en stiefvader, want haar vader zit in de gevangenis.
Het tweede huis waar we heen gaan is die van Bruno. We ontmoeten ook zijn oom. Hij zorgt voor hem want zijn ouders wonen erg ver van Linda. Tenminste dat is wat ze zeggen, maar dat zeggen ze ook als de ouders bijvoorbeeld dood zijn. Dit doen ze dan omdat ze het de kinderen niet willen vertellen, om hen verdriet te besparen. Ze hebben een 'badkamer' dat een hokje is van stokken met doeken om het af te schermen. Het huis was misschien 3 bij 2 meter; heel klein om met 2-3 man in te slapen. Bruno slaapt op een doek op de grond en zijn oom slaapt op een geïmproviseerd 'bed': kartonnen dozen, flessen ed vormen de lattenbodem met daarop wat lakens. Heel hartverscheurend om te zien, zeker omdat Bruno ook mijn leerling is; komt het toch dichterbij.
Daarna lopen we door naar het huis van het andere meisje. Wanneer we daar aankomen, zou je je bijna afvragen waar het is want het lijkt op een huis dat ze aan het bouwen zijn, maar dat is stop gelegd. Dan gaan we een kamer/het huis binnen. Dit is opslag, keuken en slaapkamer in één. Ook hier slaapt iedereen op een rietenmatje op de grond.

Onderweg komen we langs een lokale 'werkplek'. Hier zitten mannen en vrouwen stenen te hakken en deze kleiner te slaan. Allemaal op blote voeten en de vrouwen met hun baby op de rug of aan de borst. En dan wordt ons verteld dat één hele kruiwaren vol kleine steentjes (heel veel stenen en heel veel werk) wordt verkocht voor 8 kwacha. Dit is misschien zo'n 70 cent!! Dit is niks. Zo veel werk voor zo weinig geld. En dat allemaal zodat hun kinderen naar school kunnen. Wat heb ik een respect voor deze mensen, ongelofelijk! En tegelijkertijd is het zo hartverscheurend. Laat je toch weer even beseffen hoe belachelijk goed wij het hebben en dan nog steeds klagen. Klagen met gezonde benen. Deze mensen hebben het zo veel slechter, lopen elke ochtend naar school/werk voor zo'n 2 uur en klagen nooit. Wat een mentaliteit! Kunnen wij nog een hoop van leren!

En dan hoor ik onderweg ook nog eens dat de huizen die ik nu gezien heb niet eens de ergste waren. Mijn medevrijwilligster, die adhv fundraising huizen heeft gerenoveerd van de armste, vertelt me dat dit nog oke huizen zijn. Deze vallen niet direct uit elkaar of zijn super onveilig. Blijkbaar zijn sommige huizen nog erger... Ook al zullen deze huizen in het regenseizoen waarschijnlijk sneuvelen.

We zijn later terug op de school dan we dachten dus te laat voor sportclub. Nu blijkt echter ook dat de zaal vol was met een klas die les had, dus het kon vandaag niet doorgaan. Even lunchen en wat langer wachten dan op school. Dan ga ik door naar huiswerkclub. Ik heb een van de kindjes al een tijdje niet gezien en ik begin me zorgen te maken, want vaak als kinderen niet komen, niet naar school gaan, zijn ze ziek oid. Ze zijn namelijk zo gemotiveerd om te leren dat ze huiswerkclub niet zomaar missen. Dus ik heb Moses gevraagd of hij wist waar Davies is. Dit wist hij ook niet en vroeg of ik wilde gaan kijken of hij thuis was. Dus gingen Moses en ik op pad om Davies thuis te bezoeken. Eenmaal daar aangekomen was Davies niet daar omdat hij op school was. Positief in ieder geval dat het vanwege school is. We zeggen tegen zijn broer dat we hem missen bij huiswerkclub en of hij morgen kan langskomen. We lopen weer terug naar huiswerkclub, wat werk doen en dan terug naar huis. Ik ben doodop wanneer we terug gaan. In de ochtend 3-5 uur gelopen in ongelofelijke hitte; resultaat is een verbrande huid en veel zweet en dan ook nog de rest van de dag 'gewerkt'. Ik ben blij terug te zijn en te rusten, maar wat was dit een ongelofelijke inspirerende en bijzondere dag. Ga je toch stil staan bij je eigen leven.

Dag 65

Vandaag de Engelse toets en de wiskunde toets besproken. Het was een goede dag, de kinderen hebben er veel aan gehad denk ik. Tijdens het bespreken van de Engels toets verloren de kinderen nogal eens de concentratie dus heb ik het onderdeel waar ze het meeste moeite mee hadden: werkwoorden, ze zelf naar het bord laten komen. Random geselecteerd, want niemand die wilde echt, omdat ze zich schaamde of nerveus waren. Maar.. ze gewoon meegenomen naar het bord en ze een oefening laten doen en ik hielp ze dan. Ik had het idee dat dit wel goed werkte want deze kinderen werden 'gedwongen' te luisteren en te oefenen, en gewoon proberen want oefening baart kunst. Dusja vandaag een erg productieve dag gehad. Daarna zou Henry me afzetten bij Maramba maar was dit vergeten, dus naar huis lunchen en dan voor hw club naar Maramba. In de tijd dat wij in Maramba zijn dropt Henry wat papieren in de stad. De anderen doen er langer over dan ik en op een gegeven moment krijg ik een appje dat Henry boos wordt omdat hij te lang moet wachten. Dus ik zeg tegen iedereen om op te schieten. Dan lopen we terug krijg ik een appje dat ze weg zijn en de andere chauffeur ons zo komt halen. Lichtelijk belachelijk, zeker aangezien ik Henry al had betaald en nu dus eigenlijk dubbel heb betaald. Goed, uiteindelijk bij hw club aangekomen, hebben we nog een uurtje. Veel werk doen we niet want Janneke geeft wat cadeautjes voor ze terug gaat naar Nl en de rest van de tijd is het vooral dansen! Ook erg leuk en vooral erg leuk om de kinderen los te zien gaan op Zambiaanse muziek! Terug naar huis en de rest van de avond rustig aan doen. Met eten is het druk, omdat we heel veel mensen hebben, dus sommigen moeten buiten zitten.

Dag 64

In de ochtend lekker kunnen uitslapen. Dan ontbijten en een beetje lessen voorbereiden. Na de lunch ga ik mijn kleren ophalen en dan gaan we (met Alex en Nina) naar Jollyboys om even te zwemmen in dit snik warme weer. Ook zijn er vandaag weer 6 nieuwe vrijwilligers gekomen. En vanavond komt de hele bups terug uit Chobe (safari). Na het eten ben ik van plan rustig aan te doen en spelletjes te spelen.